O książce: 2023 / Globalne przeformatowanie życia kulturalnego i społecznego w ZSRR w latach 20.–30. XX w. w dużej mierze opierało się na wiara w moc słowa, która dała początek kultowi pisarzy i szacunku dla przemówień przywódców. Książka Aleksandra Gonczarenko poświęcona jest problemowi tekstocentryczności tej epoki, który autor eksploruje na przykładzie poszukiwań estetycznych w kinie radzieckim. Gwiazdorzy filmowi, pisarze i krytycy, a także odeszli w zapomnienie urzędnicy – ​​wszyscy oni za pomocą koncepcji i narzędzi literackich starali się opanować nową sztukę. Na podstawie dokumentów archiwalnych i czasopism ukazujących się w latach 1927–1941 Gonczarenko rekonstruuje dyskusje zarówno na temat samych filmów, jak i okoliczności ich powstania i recepcji. Ostatni rozdział książki ma charakter postscriptum: autorka przygląda się utrzymującemu się w malarstwie socrealistycznym motywowi nieufności wobec tekstów pisanych, który może służyć jako metafora bezowocnego teoretyzowania, fotelowej nauki, a nawet stać się niebezpiecznym dowodem w rękach wrogów ZSRR.